தீராத தீவிரவாதம்

ஏதேனும்  பாதுகாப்பை நிச்சயித்து கொள்ளும்

கண்களில் எல்லாம் அர்த்தங்கள் அடுக்கபடுகின்றன 

சிலது சில மாதிரி என்று 

சொல்லுவதற்கும் செய்வதற்கும் ஏதேனும் 

வேண்டுமென்றுதான் ஆரம்பிக்கிறது 

ஆளை கொல்லும்  ஆட்டம் 

இரும்பு கம்பிகளாக ஆகி போகின்றன பகைமை  

அணுகுண்டு அணுக்களில் அடுக்கபடுகின்றன 

வெடித்து சிதறும் சடலங்கள்  

உறைந்து கிடக்கும் குருதியில்

இறைந்து கிடக்கும் ஈக்கள்தான் 

எப்பொழுதும் (தணியும் )தீவிரவாதம்??? 

உழவன் கணக்கில் உயிர்தான் ஈவு

 இரு விழி கனிகள் வீரிய நாதத்துடன் எழும், விடியலில் 

நெற்றி பொட்டில் நிலத்தின் சுருக்கங்கள்

பூமியெங்கும் புழுதிகள்

 வறண்ட பூமியின் ஓரத்தில் பாறை மண் மூடி கிடக்க 

 நடுவே நீளும் ஒரு வழி பாதையில் ஈந்து போன கோமணத்தில்

பாதி கால் ஊன்றி பயிர் இட்டு, உழவென்னும் 

பெயர் சொல்லி இரத்தம் பிழியும் இரசவாத்தில், 

தகிக்கும்  வெயிலில் திகைக்கும்   வியர்வை துளிகள்

அதன் மேல் கருகி போன பயிர்கள்  

வந்தாலும் வருவேன் என்றொரு உறுதிபடா

உறுதி மொழியுடன் உலகில் பிரவெசிக்க் தயங்கும் மழை துளிகள் 

காய தொடங்கிய  காலம் முதல்  காய்ந்து போன

 வயிற்றுடன், விட்டத்தை பார்த்த பருக்கைகள் 

 எப்படி வேண்டுமானாலும் தொடங்கலாம் நாளைய வரலாறு

 பட்டினி சாவுடன்?????? 

போதைச் சேற்றில் மனித நாற்றுகள்

இரவு முழுவதும் களைத்து துறங்கும்

சந்தோஷமான நாள் ஒன்றின் விடியலில்

வெள்ளை சட்டையும் அதன் ஓரம்

மங்களகரமான மஞ்சளும் இன்னும்

சந்தோசம் வேண்டுமென்று கிளம்பியது

சுய நினைவின்றி  அரசாங்கத்திற்கு வரி கட்டும்

ஆசையில் நண்பர்களுடன் 

 வட்ட மேஜை மாநாட்டில்,

 அங்கு ,எங்கும் இசைக்கபடுகிறது.

காதல் கீதங்களும்  சோககீதங்களும் 

போதையாற்றின் நிழலில்  கரை ஒதுங்கி  

மீண்டும்  திரும்பி விடுகின்றன

நாற்றமெடுத்த சாக்கடைகளுடன் 

குறைவின்றி குடித்தலில் குளிக்கிறது இறப்பு

 தன் ஆனந்தத்தை